Moet hij echt nog worden voorgesteld? Elke generatie heeft zijn eigen bijnaam voor hem: de GOAT, de legende, het kind van de streek… Deze zomer, tijdens de rustige maanden, hebben we van de gelegenheid gebruikgemaakt om een praatje te slaan met Candide Thovex.
HOOFDSTUK 1. DE OORSPRONG
Zonder vals te spelen, zonder na te denken, zonder hulp van je ouders: wat is je allereerste herinnering op ski’s?
Ik was twee jaar oud toen mijn vader me op ski’s zette. Ik heb er geen enkele herinnering aan, maar één ding is zeker: het was in La Clusaz!
Hoe zou je La Clusaz uit je jeugd omschrijven aan iemand die het nooit heeft gekend?
Ik heb ontzettend veel geluk gehad dat ik hier kon opgroeien. Het was heel rustig. Er waren veel minder mensen op de pistes… maar de stoeltjesliften deden pijn aan je kuiten.
Heb je ooit lessen gespijbeld om te gaan skiën? Zo ja, vertel!
Nee, dat denk ik niet. Als ik dat had gedaan, was mijn moeder me waarschijnlijk op de piste komen ophalen! Ik zat op de ski-studie in La Clusaz tijdens de middelbare school. Dat was ideaal om beide te combineren. Ik had veel tijd om te skiën.
Waar droomde je van als kind? Ben je tevreden met het resultaat vandaag? En heb je nog dromen voor de toekomst?
Ik was gepassioneerd door skiën, en het was de grote tijd van de moguls met Edgar Grospiron. Ik droomde ervan iets in de skiwereld te doen. Ik denk dat ik tevreden mag zijn, maar er valt nog heel wat te ontdekken.
Had je een bijnaam in de skiclub?
Nee, ik had geen bijnaam. Mijn voornaam was al origineel genoeg.
Welke posters hingen er in je kamer? Wie bewonderde je als kind?
Ik had posters van Edgar, en ook van Jean-Luc Brassard en Sergei Shupletsov. Zij waren de sterren van het mogul-skiën. Later, rond mijn 14e of 15e, werd ik vooral geïnspireerd door snowboarders zoals Terje Haakonsen. Dat veranderde echt mijn kijk op skiën en deed me beseffen dat er nog veel meer mogelijk was.
Is er een skiseizoen uit je jeugd dat er echt uitspringt in je geheugen?
Ik zou zeggen de winter van 1997. Dat is toen ik mijn eerste ski-beelden filmde op 16mm. Mijn eerste contract met Quiksilver. Mijn eerste echte reis, naar Riksgränsen in Zweden, gevolgd door sessies in heel Europa om te filmen in snowparks.
Wat was het kantelpunt dat je leven, je skiën en je carrière veranderde? Wanneer besefte je dat skiën geen hobby meer was, maar een passie die je carrière zou worden?
Alles veranderde echt toen ik 16 à 17 jaar oud was. Ik reisde veel, vooral naar de Verenigde Staten, om te filmen met Amerikaanse producties. Dat is ook wanneer ik Chad’s Gap filmde en de X Games won. Vanaf dat moment ging het heel snel.
HOOFDSTUK 2. TOT NU TOE…
Hoe voelt het om een skipiste naar je genoemd te hebben?
Het is een echte eer. In Balme heb ik alles geleerd; daar heb ik het meest geskied in mijn leven. Het terrein is uniek, en ik denk dat mijn hele manier van skiën daar vandaan komt. Dus een piste die daar mijn naam draagt… daar kan ik alleen maar trots op zijn. Een grote dank aan La Clusaz.
Wat is het gekste dat je hebt meegemaakt in je professionele skicarrière?
De opnames van de Audi Ski The World-reclame waren het gekste wat ik ooit heb meegemaakt. Twee wereldreizen, op onwaarschijnlijke plekken, met een geweldig team. Skiën op de Chinese Muur, in Jamaica, in Iran en al die andere bestemmingen… Het was intens en soms heel zwaar. Een unieke ervaring die je voor de rest van je leven meeneemt.
Waar denk je aan als je aan het skiën bent?
Aan niets. Wanneer ik ski, zit ik in mijn bubbel, telefoon uit. Het laat me alles vergeten. Skiën is therapie.
Hoe ziet jouw perfecte skiday eruit?
Dat hangt af van de omstandigheden van de dag. Ik geniet net zoveel van pistes als van een grote poederdag. In elk geval is het skiën van ’s ochtends tot ’s avonds. Een perfecte dag is wanneer ik ’s avonds tevreden ben met de beelden.
Hoe kijk je naar de skisport? Was het vroeger beter? Kijk je uit naar wat komt?
Skiën evolueert voortdurend, en elke generatie brengt iets nieuws.
Met de jaren wordt je lichaam je gereedschap. Hoe zorg je ervoor? Heb je een specifieke routine, voor het skiën of het hele jaar door?
Er is veel voorbereiding, het hele jaar door, maar dat gebeurt allemaal in stilte. In de winter heb ik een programma ontwikkeld dat me elke dag meerdere uren kost na het skiën. Het is echte persoonlijke discipline.
Wat is de ‘Candide Thovex-stijl’? Hoe zou je die omschrijven? Waar komt die vandaan?
Dat is moeilijk te zeggen; ik denk niet dat ik degene ben die dat moet uitleggen. Stijl is iets natuurlijks. Je kunt het niet echt beschrijven.
Wat denk je van mensen die de Z uitspreken aan het eind van “La Clusaz”?
Ze weten het gewoon niet!
Wat is het vreemdste ski-advies dat je ooit hebt gekregen?
Ik heb nooit vreemd advies gekregen. Ik ben opgeleid door de besten van de Sportclub van La Clusaz — Fabien Cattaneo en Antoine Rachel — en hun advies was altijd goed.
En welk advies zou je geven aan jonge skiërs van vandaag?
Geniet vooral! En onthoud dat alles in je hoofd begint.
HOOFDSTUK 3. WAT KOMT ERNA?
Na zoveel jaren: hoe blijf je jezelf vernieuwen? Zonder je geheim te verklappen, hoe blijf je innoveren op ski’s, in je spots en in je beelden?
Ik denk dat het een sport van ervaring is, dus je kunt alleen maar blijven vooruitgaan. Er zijn altijd nieuwe dingen om in het skiën te proberen of uit te vinden. Het terrein is op elke bestemming anders. En wanneer een project me inspireert, ga ik er helemaal voor.
Men zegt vaak dat freestyle (welke discipline dan ook) een beetje lijkt op dansen. Naast het sportieve aspect is het ook een kunstvorm. Hoe kijk jij daar tegenaan? Wat is jouw visie?
Dat kun je zeker zo zeggen. Er is niets dat je exact herhaalt. Ik denk dat de kunst ook zit in het creëren en monteren van de beelden. Je zou een video op duizend manieren kunnen monteren – het is een kwestie van inspiratie. Je zou jaren aan dezelfde clip kunnen werken, maar op een gegeven moment moet je stoppen.
Kunst is nooit af, alleen achtergelaten.
Skiën is uiteindelijk niet het enige in je leven? Er is ook fotografie en video!
Ja, dat is altijd een passie geweest. Vooral video. Vanaf mijn vijftiende heb ik altijd mijn eigen beelden gefilmd en gemonteerd.
Als je nooit professioneel had geskied, welk beroep had je dan willen uitoefenen?
Waarschijnlijk iets in een andere sport. Ik deed verschillende sporten, en op een gegeven moment moest ik kiezen: ik koos voor skiën.
Hoe zie je La Clusaz over tien jaar?
De bergen zullen er nog steeds staan.
Je hebt bijna overal geskied… Zijn er nog spots die je niet hebt afgevinkt?
Ik heb het geluk gehad op heel wat plekken in de wereld te skiën. Na zoveel verschillende terreinen te hebben gezien, denk ik dat de Alpen uitzonderlijk zijn. Maar natuurlijk zijn er nog bestemmingen waar ik graag eens zou gaan skiën.
Een woordje voor de mensen die je vanaf het begin volgen en bewonderen?
Een grote DANKJEWEL aan iedereen!
